Pasen is hét hoogfeest van het christendom. Jezus van Nazareth is niet in de dood gebleven. Hij is opgewekt ten leven. Alleluia. Zo vieren we Pasen. Als overwinning op de dood.
Is dat niet vreemd terwijl we zien dat de dood alomtegenwoordig is! Hoe kun je dan Pasen vieren als feest van verrijzenis?. Hoe kan je zoiets zeggen wanneer je kijkt naar de wereld waarin we leven. Niet enkel Oekraïne en Gaza maar ook nog de vele ongekende plaatsen waar brutaal geweld en verkrachtingen mensen kapot maken. Het zijn er te veel om op te noemen. Zou een klaagzang hier niet méér op zijn plaats zijn! Zoiets als “nobody knows the trouble I’ve seen”. De klaagzang van de slaven die het leven de moeite niet meer waard vinden. Nobody knows my sorrow. Het verdriet is te groot, het is onpeilbaar. Alleen een treurlied om zoveel verloren geliefden in oorlogen en natuurrampen is hier op zijn plaats. We vinden het afschuwelijk wat er gebeurt, en wij staan machteloos.